Een heerlijke week!

Hallo iedereen,

De studenten hebben ons de rest van de week aardig in de steek gelaten. Donderdag was Chan er al niet, maar dat had hij voor de verandering van te voren al laten weten. Vrijdag hadden we maar één boer dus wij hadden gevraagd of Nou wat later wilde beginnen en ze vond dat prima, ze had zelf voorgesteld om rond 8 uur te beginnen. De volgende ochtend, ze waren er geen van beide!! Dus we zijn toen met een meisje van het kantoor gegaan. Opeens kwam er toch wel heel veel uit een enquête als iemand ook daadwerkelijk geïnteresseerd is. Het weekend was lekker rustig, lekker filmpje gekeken, geskypt en een boekje gelezen. Maandag was er weer nieuwe hoop, maar helaas ze waren weer niet op komen dagen. Dus wij zijn met onze begeleider naar de boeren gegaan. Er gaat dan ook altijd nog iemand van de community mee. Hij zou mij helpen met de boringen en aangezien dat drie 1 meter boringen en drie 4 meter boringen waren had ik die hard nodig. Helaas bleek hij echt helemaal niets te doen, hij was de helft van de tijd weg en de tijd dat hij er wel was, was hij voordurend aan het klagen. Wouw wat kon hij zuchten en steunen, ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Ik had al gezegd dat hij niets aan het doen was en dus ook niet het recht had om zo te zuchten. Na vier boringen zelf te hebben gedaan, had Elske het ook tegen onze begeleider gezegd en bij de laatste boer heeft hij toch wel één boring meegeholpen. Ook kon hij niet op de brommer rijden. Elske zat daar achterop en heeft een driedubbele hernia opgelopen. In de middag zijn we mee naar een workshop geweest over het verbouwen van komkommer en bitter gourd. Ook werd er informatie gegeven over hoe het land bewerkt moest worden en hoe mest gebruikt moest worden. Ondanks dat het allemaal in het Cambodjaans was, was het heel erg interessant.

Omdat het drie dagen The Kings Birthday was, hadden we lekker een weekje vrij! In de avond zouden we naar Phnom Phen gaan om daar Leonie te ontmoeten. Leonie is een meisje dat Elske en ik goed kennen van school. Ze is op dit moment door Zuid Azië aan het reizen. De reis van Svay Rieng naar Phnom Phen was een ervaring opzich. Tussen half 6 en 6 moesten we klaarstaan op het pleintje. Bij elke bus in de goede richting moet je zwaaien en hopen dat ze stoppen, aangezien ze normaal gesproken niet stoppen in Svay Rieng, alleen wanneer je de busmaatschappij benaderd. Bij de eerste bus was het raak en we konden mee, maar er waren geen gewone zitplaatsen meer. We konden alleen op krukjes op het gangpad zitten. Gelukkig was het een rit van twee uur en niet van zes. Helaas zat links langs mij een vrouw die het halve gangpad in beslag nam met haar benen die ze niet in wilde trekken en aan de rechter kant een baby die mij uiterst interessant vond. Dus het was weer een interessante rit. In Phnom Phen aangekomen hadden we onze eerste tuktuk rit gehad. We voelden ons de koning te rijk. Aangekomen in het hostel hadden ze westers eten waar ik al heel lang naar verlangde. Natuurlijk had ik toen ineens geen honger meer. Die nacht heb ik amper geslapen door de hitte en in de ochtend zijn we naar Sihanoukville gegaan, want de nachtbussen zaten vol. Hier hebben we een heerlijke dag aan Otres Beach gehad en lekker in de zee gezwommen. Het hostel was ook heel erg mooi, heerlijke matrassen!

Vervolgens zijn we in de ochtend naar Koh Rong gegaan. We moesten om 7 uur klaar staan en dan werden we opgepikt en naar de boot gebracht. Helaas werden we halverwege gedropt om daar met een volgende bus te wachten en te ontbijten (het was een vreselijk ontbijt, ook nog in mijn vinger gesneden). Vervolgens hebben we gewacht en gewacht, oja en gewacht. Totdat er eindelijk om kwart over 9 een busje aan die ons mee zou nemen. Kwamen we aan bij de haven, was de boot al weg. Wat we voornamelijk geleerd hebben is dat je alles 20 keer moet vragen. Dus wij aan een paar mensen vragen voor de boot, de meeste zeggen dat je gewoon moet wachten, maar iemand anders zei dat er een laatste boot vertrok die eerst naar een ander eiland ging en door naar Koh Rong. Dus altijd van het slechtste uitgaan en wij met die boot mee. Dat bleek een voorraadbootje te zijn, een soort oud vissersbootje. Dat was echt heel erg leuk, want je zat met veel minder mensen in die boot en je kon heerlijk genieten van alles om je heen, in plaats van volgepropt op een grote boot te zitten. Het eerste eiland was Koh Rong Saloem. Het was prachtig, er was één eettentje en voor de rest helemaal niets! Met een super strand, echt het paradijs. Na de lunch en een heerlijke duik zijn we met de grote boot naar het andere eiland gegaan. Daar zaten twee vrienden van Leonie die ze had ontmoet tijdens haar reis. Dus wij op zoek naar Lloyd en Will, twee super gezellige jongens waar we veel mee hebben gelachen. Met zijn vieren hebben we een bungalow gehuurd met een fantastisch uitzicht. Er waren twee tweepersoons bedden. Dus ik had besloten lekker buiten te slapen op het bankje op de bankkussens, zo kreeg ik ’s nachts nog wat wind. De eerste dag hebben we gewoon lekker gezwommen, gegeten, gelezen en spelletjes gespeeld. De eerste nacht hadden we een waakhond. Eerst lag hij op mijn handdoek, vervolgens onder het bankje waar ik sliep en toen ik in de ochtend wakker werd lag hij bij mijn hoofd te slapen. De ochtend erop zouden we op tijd opstaan omdat we naar long beach wilde kanoën. Hellaas was dat iets te moeilijk, na anderhalf uur en veel te hoge golven zijn we maar omgedraaid en naar een ander strand gegaan. Daar was helemaal niemand en we konden rustig snorkelen. Uiteindelijk wilde we toch naar long beach gaan om daar de zonsondergang te bekijken. Er was een pad zijn over het eiland heen, dit zou een uur wandelen zijn en ze zeiden dat het ook met slippers te doen was.. Niet dus! Halverwege begon het knoerhard te regenen en het was midden in de jungle. Vervolgens kwamen we bij het stukje wat ze ons vergeten waren te vertellen. Iets met rotsen en aan touwen naar beneden abseilen. Dus ik had maar besloten om het op blote voeten te doen. Uiteindelijk waren we op het strand, bleek de boot die ze zeiden dat zou komen ook niet te komen. Er werd wel benadrukt dat je niet in het donker door de jungle moest gaan, maar wij moesten terug en de zon ging al bijna onder. Dus wij als een malle doorweekt weer terug. Gelukkig waren we nog net voor zonsondergang terug en hebben we maar in de zee gelegen tot het echt donker was. Al met al een heel toffe, maar ook wel bijzondere ervaring. Iedereen was in de avond kapot, dus lekker op tijd ons bedje in.

De ochtend erop gingen we weer terug naar Sihanoukville, daar hebben we een heel leuk guesthouse gevonden waar we een lekker douche hadden en drie fatsoenlijke bedden. Op het eiland was er heel beperkt water en elektriciteit, dus dit was wel fijn. Ook was het guesthouse tevens een restaurant en je kan er ook heerlijk eten! Die dag zijn we ook ons visum gaan regelen voor Vietnam. Toen we alles hadden ingediend hadden we ons maar verwend met een lekker middagje shoppen! Dat was super leuk we zijn op de lokale Lue markt geweest. Afdingen kan hier gewoon, want ze spreken Engels. Dit ging me erg goed af en eerlijk gezegd vond ik het ook best wel leuk om te doen. Met nieuwe jurk, tas, sjaal, kraal voor mijn armband, chocolade etc. etc. kwamen we terug. We waren met zijn alle goed geslaagd. De dag erna wilde we eigenlijk naar Ream National park te gaan. Helaas was het visumbureau alleen in de ochtend open en we konden ons paspoort pas om 10 uur ophalen. Elske voelde zich toen niet zo lekker en het weer zat ook niet echt mee, dus we zijn niet meer naar het nationale park gegaan, maar hebben ons heerlijk een uur laten masseren. Dat was echt goddelijk! Ook heb ik hier even goede zonnebrand gekocht ZONDER witmaakspul erin. Op het eiland was het veel te duur en nu heb ik goedkoop een nieuwe tube gehaald. Tampons schijnt hier ook een luxe product te zijn, voor een pakje betaal je evenveel als voor een nieuwe kasjmier sjaal. De rest van de dag zijn hebben we een beetje rustig aan gedaan, want in de stortregen van alles gaan doen is ook niet wat. Nadat Leonie met de tuktuk naar de bus was gebracht, om met de nachtbus naar Siem Riep te gaan, gingen wij nog heel even naar de westerse supermarkt. Op de terugweg kwam er een brommer langs die mijn tasje greep. Ja hoor, ze wilde mijn tasje jatten. Dus ik mijn tasje vastgepakt, mijn volle gewicht er tegenin gegooid en heel hard stop geroepen. Toen hij bijna van de brommer af viel heeft ie maar losgelaten. Er kwam een kreupele man achter mij aan gerent, die mij probeerde te helpen. Gelukkig alles is nog heel en ik heb alles nog. Vervolgens ben ik met Elske maar even een cocktail gaan drinken om van de schrik te bekomen. Weten we dat ook weer.

Daarna zijn we maar lekker gaan slapen en in de ochtend weer terug naar Phnom Phen en vanaf daar weer door naar Svay Rieng. Dan ben je dus heerlijk de hele dag onderweg. Het was eerlijk gezegd ook wel weer lekker om thuis te komen. Van reizen wordt je best wel moe en nu kunnen we weer lekker rustig aan doen. Het was wel opvallend dat toen ik weer naar de markt ging om wat boodschapjes te doen, niemand naar me keek. Voordat we op onze trip gingen waren we een soort raar buitenaards wezen dat dan zomaar Svay Rieng had uitgekozen om te landen en hier te gaan wandelen. Nu was ik enigszins normaal, op twee kindjes die hello tegen mij riepen na (normaal zijn er dit minstens 5). Morgen weer terug naar stage. Over een maand is de volgende trip weer!

Heel veel liefs,
Janneke