Het laatste weekje boeren bezoeken

Hallo iedereen,

Voor je het weet is er alweer een week voorbij. We hebben weer veel gezien en het was het laatste weekje waar we de boeren gingen bezoeken. Maandag zouden we eigenlijk naar een workshop gaan, maar deze ging niet door. Af en toe vraag ik me echt af hoe dat dan ineens niet door kan gaan, want ik neem aan dat je boeren hebt geregeld die ernaartoe komen en een locatie hebt geregeld. Dat kan hier allemaal gewoon. In de avond wilde ik graag kipschnitzels maken, we hadden uit de westerse supermarkt in Phnom Phen namelijk cornflakes meegenomen dus het kon met krokant laagje. Elske en ik gingen dus naar de markt om kip te halen. Toen werden we van het kastje naar de muur gestuurd en uiteindelijk kwamen we buiten uit bij een kraampje waar er zo’n 30 levende kippen zaten en een paar geplukt in het water lagen. Dus wij met handen en voeten proberen uit te leggen dat we geen hele kip wilde. Dan worden de ingewanden er even uitgetrokken en de kip doormidden gesneden en dan vragen ze je welke helft je wilt. Dan wijs je dat aan en zeg je dat je het hoofd en de poot niet wilt en het eindresultaat krijg je in een zakje mee. Deze kon ik dus thuis nog uit elkaar halen, maar het eindresultaat was er, we hadden kipschnitzels.

Dinsdag gingen we weer naar de boeren en Chan was voor de zoveelste keer niet op komen dagen, er werd namelijk aangekondigd dat hij er woensdag ook niet zou zijn. Laat ik het zo zeggen, ik was behoorlijk klaar met die jongen. Die dag ging lekker snel! Op woensdag had ik iemand bij die wel gezellig was en een beetje door wilde werken. Op het einde van de dag weet ik niet of hij nou gewoon behulpzaam was of mij daadwerkelijk leuk vond. Hij vroeg namelijk of ik Facebook had en ik moest zijn pet op, ik mocht niets tillen, hij zat me de hele tijd aan te staren en hij had een paar rare opmerkingen. Bij de laatste boer zag ik een boom staan met rare vruchten, dus hij vertelde mij dat het een cashew boom was. Ik weet niet hoe cashews groeien, dus ik geloofde hem meteen en hij vroeg of ik ze wilde proeven. Ik dacht, waarom ook niet. Direct nadat we klaar waren is hij de boom in gesprongen om er een paar cashews uit te halen. Bleek het een of andere vreselijk ranzige vrucht te zijn, waarvan al het vocht uit je mond werd weggetrokken. Het bleek de ‘Cambodjaanse appel’ te zijn, nou nooit meer! Later bleek het wel een boom te zijn voor cashew noten, maar hun eten de vrucht daarvan.

Op donderdag zouden we naar de laatste boeren gaan, we moesten er op tijd zijn (7 uur), omdat we twee uur aan het rijden zouden zijn. Chan was er voor de verandering, dus applaus. Bij de eerste boer kregen we een soort gefrituurde rijstkoekjes met suiker. Het was niet heel vies, maar lekker was het ook niet. Volgens hun was het een heel natuurlijk product en dus erg goed voor je! Na de tweede boer hadden we nog wat tijd over en we waren langs een ‘mountain’ gekomen, wat een soort random heuvel was tussen al het vlakke van Cambodja. Daar stond een tempelcomplex of en ze vroegen of we daar naartoe wilde. Wij natuurlijk volmondig ja. Dat was wel mooi om te zien, we hebben weer meegedaan aan een traditioneel gebed voor de spirit. Na vele foto’s te hebben genomen met de mede studenten zijn we weer terug gegaan. Als Cambodjanen iets veel doen is het foto’s nemen en vooral selfies. Dat zijn foto’s die je van jezelf maakt. Overal maken ze met hun foto’s een peace teken en bij de meer toeristische plekken staan ze in de rij om voor de voet een selfie te maken. Nadat we bij de tempels waren geweest zijn we met zijn alle ergens gaan eten. We hadden rijst met gefrituurde varkensribbetjes en vieze soep. Toen Elske vroeg of ze wat zout mocht voor over haar rijst, kreeg ze suiker. Dus nogmaals gevraagd en ze kreeg zout. Toen ze dat over haar rijst heen strooide keken ze alsof ze water zagen branden. Het was natuurlijk ook veel logischer om daar suiker over te doen. Als er iets is wat ze hier veel eten is het suiker. Door de koffie gaan al snel 5 scheppen suiker, door het gewone eten gaat suiker, door het brood gaat suiker en eigenlijk door alles. Het neefje van een collega hier had ook uitslag en dan geven ze de schuld aan de Vietnamese pesticiden en de suiker die ze in hun producten gebruiken. Volgens mij is het gewoon suiker uitslag van alle zoetigheid hier. Maar om even terug te komen op onze lunch, tijdens de lunch stond er ook een Cambodjaanse serie/film aan. Ik geloof dat er in de afgelopen 10 jaar in Nederland niet meer zulke slechte special effects zijn getoond! Wouw goed tegen kwaad, lelijke elven, rare onverklaarbare wezens, glimmende goede mensen die willen trouwen en tovenaressen in overdadige jurken met toverstokken. Het ergste was nog dat toen we eigenlijk wilde gaan nadat we betaald hadden, ze er nog niet klaar voor waren want de serie/film was nog niet afgelopen. Toen het was afgelopen gingen we weer terug. Onderweg moest Chan nog drie keer zijn gezicht wassen, want hij was wel erg moe en zijn handen deden wel erg zeer van het vasthouden van het stuur. Ook was hij Elske kwijt en toen ik zei dat die eigenlijk al heel de tijd voor ons reed ging hij er als een halve malloot vandoor.

Vrijdag hebben konden we dan eindelijk beginnen aan de analyse, het gedeelte dat ik altijd wel erg leuk vind om te doen. We hebben heerlijk een dagje goed door kunnen werken! Zaterdag hadden we een rustig dagje. Ik heb heerlijk het boek dat ik van Leonie had gekregen uitgelezen en we waren lekker op tijd naar bed gegaan. Even was ik heel blij dat ik een klamboe had gehaald want er zat een ontzettend dikke tor op mijn klamboe. Ik kon niet heel goed in slaap komen en op een gegeven moment hoorde ik een heel raar geluid langs mijn bed. Toen ik na een halve minuut toch wel nieuwsgierig was, waar het geluid vandaan kwam keek ik met mijn lampje. Wat bleek, had mijn kamersalamander de tor te grazen genomen en had de tor in zijn mond en probeerde die tegen de muur dood te slaan. Wat was ik trots op mijn kamersalamander! Op zondag heb ik heerlijk veel verstand om 0 films gekeken en ben ik verder gegaan met mijn fotoagenda samenstellen. Toen ik op een gegeven moment mijn was aan het buiten hangen was heb ik ook meteen het douche ritueel van de mensen hier kunnen bewonderen. Met kleding en al gooien ze wat water over zich heen en na dat 10 keer te hebben gedaan zijn ze klaar. In het huis naast ons woont de eigenaresse van ons huis en de moeder daarvan. De moeder is ruim de 90 gepasseerd en zit nog elke ochtend de groentetuin voor te bewerken met primitieve materialen. Ze is heel mager, heeft geloof ik geen tanden meer en ze heeft ook geen haar meer en om zo’n persoon nog zo actief bezig te zien is wel heel bewonderenswaardig. Nadat we hadden geskyped op zondag werden we uitgenodigd om mee uit eten te gaan met de baas. We hebben gele noedel gegeten. Dit was een soort gele pannenkoek met vulling en eigenlijk best wel lekker.

Vandaag hadden we afgesproken met de studenten om te overleggen hoe we het verder aan gaan pakken. We hebben besloten om het helemaal te verdelen. Elske en ik doen nu een apart rapport van de studenten hier, gelukkig. Het duurde ongeveer een uurtje voordat het doordrong, maar dan heb je ook wat. Chan ging Elske alleen wel missen, maar ja, je moet er wat voor over hebben. We hebben vandaag iemand van het bedrijf geïnterviewd. Dat duurde ongeveer de hele dag, maar we hebben wel veel goede informatie gekregen. In onze pauze hadden we ook zowaar een vuilnisdienst gezien, alleen een beetje jammer dat ze de zak in de bak wilde gooien, het erlangs viel en ze vervolgens doorreden.

Nou dat was weer een lang verslag!

Heel veel liefs,
Janneke