Goodbye Cambodia, Hello Vietnam!

Hallo iedereen,

Het was een leuke, drukke en gezellige week. Elske en ik hebben afscheid genomen van de staff van CFAP, we hebben bezoek gehad van onze stage begeleider en we hebben onze stage afgerond.

Op maandag was het nog een relatief rustige dag. Beide hebben we dingen geregeld voor onze minor en ons opnieuw aangemeld voor school. Verder hebben we ons nog gebogen over de laatste verbeteringen aan het rapport. Dinsdag was een soortgelijke dag. We wilde nog graag een folder maken die de boeren die kunnen lezen ook makkelijk door kunnen lezen en een die niet te langdradig was. Dat was gelukt dinsdag, nu alleen nog in het Khmer! Dat laat ik toch liever aan iemand anders over.

Woensdag kwam onze stagebegeleider Peter naar Cambodja. Super gezellig! Overdag zijn we nog een laatste blik op de folder en de documenten gelegd. In de avond zijn we gezellig gaan eten met Sok Sotha en Peter. Donderdag zijn we mee geweest met Peter naar een bespreking met de Universiteit en vervolgens naar een bespreking met het ministerie van landbouw. Tussendoor hebben we nog wat gedronken bij een koffietentje voor mannen. Hier werden de zaken gedaan en onze manager Sok Sotha vertelde ineens een stuk meer over wat hij vond, dan de afgelopen drie maanden bij elkaar. Na de tweede bespreking is Elske ziek naar huis gegaan. In de middag zouden we op veldbezoek zouden gaan had ik natuurlijk mijn niet meer schoon te krijgen afritsbroek met bijbehorend niet meer schoon te krijgen shirt aangetrokken. Niet mijn beste outfit!Toen bleek ook nog dat ik in de middag op de camera werd gezet voor een promofilmpje voor school voor international watermanagement. Top! Ach hopelijk herkend niemand me! Vrijdag moesten we presenteren tijdens een workshop met boeren, belanghebbende en de CFAP staff. We hadden een mooie presentatie gemaakt, helaas iets aan de lange kant. We hadden de vertaler er namelijk niet bijgeteld en toen werd de presentatie natuurlijk twee keer zo lang. Ook hadden we iets te veel verteld over de methode van het onderzoek en dat is voor de boeren hier niet zo van belang. Dus halverwege hebben we er een punt aan gebreid, aangezien ze al drie kwartier waren uitgelopen voordat we begonnen. Gelukkig kregen we bij de vragenronde wel wat nuttige vragen die we konden beantwoorden. Vervolgens hebben we met iedereen geluncht en zijn we voor een tweede keer, ditmaal in wat betere kleding naar het veld vertrokken voor het promofilmpje. Elske was weer iets opgeknapt en was dus weer mee. Hier hebben we nog wat extra film materiaal geschoten, ik ben heel benieuwd wat daar is uitgekomen. Het is toch was lastiger om uit je verhaal te komen wanneer er een camera op je hoofd is gericht.

Bij terugkomst zijn we snel naar het kantoor gegaan, we hadden om drie uur afgesproken om met de meiden naar de markt te gaan om boodschappen te doen voor het afscheidsdiner. Na een hele tour over de markt hadden we alles. Ook moest er nog vlug een cadeautje voor de meiden worden gezocht, aangezien ze allemaal voor ons iets hadden gehaald. Na een lange speurtocht hadden we ook dat (Er is namelijk niet echt heel veel leuks te vinden op de markt bij ons). Toen begon het koken. We zouden frietjes, pompoensoep, pastasalade (zonder sla :P) en bananen crumble maken. De mannen hadden honger! Iedereen hielp mee en de vrouw van Sok Sotha had ook vanalles bereid, zoals echt heerlijke vis! Toen alles klaar was, moesten we nog wachten op het merendeel van de gasten. De mannen die er waren konden niet wachten dus de helft van de frietjes was al op voordat de mensen er waren. Toen iedereen er was, was het cadeautjestijd. De moeder van Elske had een Nederlands kookboek en twee tuinkabouters gehaald. Dus die hadden we aan Sok Sotha en zijn vrouw gegeven. De meiden kregen een armbandje en de mannen een dikke zoek van Elske en mij. Ik heb de mannen nog nooit zo verwachtingsvol zien kijken! Het is hier namelijk niet gewoonlijk om mensen een kus op de wang te geven. Van Peter hadden we nog een heel mooi I love oranje shirt gekregen, zodat we toch in ieder geval iets hadden om bij de Nederlandse wedstrijden aan te trekken. Toen kon het feest beginnen! De rijstewijn kwam in vele flessen en de muziek werd gestart. De mensen dansen hier heel anders dan in Nederland. Ze dansen heel gereserveerd en bewegen hun handen heel sierlijk. Heel de avond hebben we in een rondje gedanst en iedereen had dikke schik. Iedereen had al goed aan de rijstewijn gezeten en zelfs Peter had er wat moeite mee. Het was een heel leuke en gezellige avond en op en top Cambodjaans! Na een geslaagde avond zijn we lekker gaan slapen.

In de ochtend zouden we ons eindgesprek en overdracht van documenten hebben. Na een nuttig gesprek werden we beloond met een dikke 9! Elske en ik natuurlijk helemaal gelukkig! Na het gesprek zijn we met zijn alle gaan lunchen bij het overheerlijke kippenrestaurantje. Na dit heerlijke maal, ging een gedeelte van de staff, Peter en Elske naar Phnom Penh. Ik blijf nog twee dagen langer in Svay Rieng en ga daarna direct door naar Ho Chi Minh City oftewel Saigon. Die dag heb ik afscheid genomen van Peter en Elske. Heel raar om afscheid te nemen van Elske, je hebt er toch drie maanden mee samengewoond. Gelukkig neem ik Elske nog een beetje mee, ik had een olifantje voor aan mijn armband gekregen van haar.

Zondag heb ik mezelf verwend door tot tien uur in mijn bed te blijven liggen. De rest van de dag heb ik een beetje filmpje gekeken en ben ik naar de markt gegaan. Ik moest en zou hier nog een vis fileren voordat ik weg ging, dus ik heb een mooie vis gekocht. Levend natuurlijk. Toen ik vroeg of ze hem voor mij dood wilde maken, snapte ze het niet echt. Na even doorzeveren had ze het door. Nou ik naar huis met de vis. Natuurlijk had ik mijn goede mes meegegeven aan de moeder van Elske en had ik alleen nog een gekarteld broodmes, maar het is gelukt! In de avond heb ik een heerlijk maaltje gemaakt.

Vandaag is het maandag, ik heb mijn laatste wasje gedaan. Nog even opruimen en mijn tas inpakken en dat was het eerste avontuur. Drie maanden lang heb ik mogen genieten van de Cambodjaanse gastvrijheid en cultuur. Heb ik in een traditioneel huis op palen gewoond met een fantastische huisgenoot en vele ‘huisdieren’. Heb ik veel geleerd over water ponds, basic landbouw en het klimaat in dit soort landen en ik heb genoten! Nu kan ik dit afsluiten en door naar het volgende avontuur, reizen door Vietnam. Ondertussen heb ik alweer zoveel plaatsen waar ik naartoe wil dat vier weken eigenlijk te kort is, maar uit dat luxe probleem kom ik wel uit. Morgen is het zover en ik kan niet wachten!

Heel veel liefs,
Janneke