De kookworkshop

Hallo iedereen,

Vandaag zouden we eigenlijk ons visum gaan halen in Phnom Phen. Nu hadden we het nog even op internet opgezocht en wanneer je het in Phnom Phen laat doen, wordt het eerst naar Shanoukville gestuurd en dan weer terug. Naast dat het natuurlijk duurder is, ben je ook een dag je paspoort kwijt. Volgende week gaan we toch naar Shanoukville, dus dan gaan we het visum regelen en dan is dat in een half uur geregeld, zeggen ze. Dus we zijn daar maar voor gegaan. Vandaag is Elske ziek, ze heeft vannacht moeten overgeven en ligt nu thuis op bed. Het is erg rustig op het kantoor dus ik ben heerlijk wat dingetjes voor mezelf aan het doen. Dadelijk ga ik nog wat interview vragen bedenken om hier aan het personeel te vragen. De vragen gaan erover of de boeren de pond ook geheel zelf aan kan schaffen en wat er eventueel verbeterd kan worden aan het bedrijf zelf. Omdat het niet mogelijk is ver weg te gaan in het weekend, hadden we twee meisjes van het kantoor gevraagd om te komen eten. We hadden gebakken aardappelen, met boontjes, ui en varkensvlees gemaakt. Varkensvlees kopen op de markt is overigens ook een hele belevenis. Je loopt naar het kraampje met vlees waar de minste vliegen op zitten. Dan ligt daar een homp vlees van ik denk een 10 kilo en dan zeg je dat ze het daar af moet snijden. Dan kom je thuis en ontdek je dat er nog een stuk huid aan vast zit. Dus dat haal je er dan vanaf en het vet hou je apart om voor de smaak bij de olie te gooien en dan pas kan je aan het vlees beginnen. Ook eet je hier in tegenstelling tot Nederland gewoon alles op. Het hoofd, maag, hart, nieren, lever, gewoon alles. Dus op het hoofd na hebben we hier alles ook al een keer gehad. In Nederland mag ook niets herkenbaar zijn, nou daar doen ze hier niet aan. Eerlijk gezegd vind ik dat ook wel beter, je weet in ieder geval wat je eet. Hier is ook alles uitloopdier. De koeien, varkens en kippen lopen hier gewoon vrij rond. Dan zit je op je balkon en zie je ineens vier koeien zonder boer voorbij lopen, heel gewoon. Dat hoort hier gewoon bij de cultuur. Wel hoorde we dat bijvoorbeeld in de hoofdstad veel ongelukken worden veroorzaakt wanneer er weer een koe midden door de stad een wandelt en er een auto aan komt rijden. Maar om even terug te komen op het feit dat de meiden kwamen eten. Ze vonden het lekker, maar het was toch wel raar dat we er geen suiker doorheen deden. Dat doen ze hier door alles, vaak is het een mix van zout, peper, suiker, limoen en umami. Elske zei dat ze nog een keer kikker wilde proberen. Ik had dat in Nederland al twee keer gegeten en ik vind het erg lekker. Dus toen hadden ze aangeboden om de dag erna ons te leren Cambodjaans te koken met kikker. De dag erna stonden ze om 10 uur op de stoep met verse kikker en watergreen. Ook hadden ze de vorige keer een pompoentoetje gemaakt, dit gingen ze ons zondag ook leren. Ik weet ook weer waarom ik nooit mijn lepels suiker tel voor een taart. In dat pompoentoetje gingen ook 8 lepels suiker… daar kwamen de net afgevallen vetjes weer. We zijn ondertussen ook pro’s geworden met de stokjes. Het gaat aardig goed. Na de workshop gingen we nog even skypen. Omdat dat altijd redelijk laat moet in verband met het tijdsverschil waren we vrij laat klaar. Dan loop je even langs je stagebegeleider, die woont ook in het kantoor en dan wordt je direct uitgenodigd om mee te eten. We hadden een heel interessant gesprek gehad over de dictatuur hier en over de cultuur. Hij gaat binnenkort een keer mee naar de Killing Fields. Dus dat lijkt me super interessant. Ook zal hij ons dan naar het Koninklijke paleis brengen en naar de tempel Wat Phnom, wat een van de belangrijkste tempels is in de regio. Dit is volgens het verhaal de reden waarom Phnom Phen zo’n grote stad is geworden. Het verhaal zegt namelijk dat er een boomstam in de rivier lag met daarin vier boeddha beeldjes. Hiervoor is op de heuvel een tempel gebouwd. Maar dat is allemaal voor later. Nu nog maar even aan de slag.

Heel veel liefs,
Janneke