Van bordelen tot donkere grotten

Hallo iedereen,

Het is alweer even geleden dat ik een verslag heb gepost. Ondertussen ben ik alweer twee weken aan het reizen en ik heb nog twee weken te gaan. In de middag na de uitputtende dag canyonnen ben ik in de middag op de bus gestapt naar Hoi An. De gehele bustocht zou ongeveer 17 uur duren, wat in Azie betekend dat je ongeveer drie uur langer onderweg bent. Gelukkig had ik goed gezelschap van twee Canadese zussen en broertje. In de bus kon ik genieten van het prachtige uitzicht rondom Da Lat en heb ik mijn boek uitgelezen. We hadden een tussenstop in Nha Trang, maar ik ben blij dat ik dat heb overgeslagen. Het eerste restaurant dat we tegen kwamen had een menu in het Russisch en Vietnamees, maar geen Engels. Heel Nha Trang is overgenomen door Russen. Daar waren we na een korte stop weer weg en de rest van de weg ben ik gaan slapen.

Aangekomen in Hoi An ben ik een Nederlander en een Engelse tegengekomen. Een jongen Dennis en een meisje Cicely. Daar ben ik mee naar een hostel gegaan en daar ben ik gedurende heel de tijd in Hoi An mee opgetrokken. Met het Engelse meisje ben ik nu nog steeds aan het reizen en de komende week ook nog. Toen we onze tassen hadden gedropt zijn we eerst maar even de was gaan doen en lekker gaan lunchen en ijsjes eten. Daarna hebben we een brommer gehuurd en zijn we naar het strand gereden. Daar hebben we een beetje rond gehangen en toen gingen we naar het oude gedeelte van de stad, helaas kwamen we er de dag erna achter dat we toch nog iets verder door hadden moeten lopen. We vonden het al niet zo heel bijzonder. In de avond hebben we gepoold en in het bijbehorende zwembad gelegen.

De ochtend erop zijn we naar de kleermaker geweest. Dit is het handelsmerk van Hoi An. Ik heb twee nette bloezen, een colbertje en een mooie zijde top laten maken. Daarna zijn we naar het strand geweest met een paar andere mensen uit Engeland. Uiteindelijk zijn we geëindigd in de why not bar waar het erg gezellig was! Jammer genoeg moesten we in de ochtend bij de kleermaker zijn, dus heel veel slaap hebben we niet gepakt. We hebben onze dag doorgebracht in de stad en in het zwembad. In de avond lekker pizza gegeten. Dennis zou deze avond vertrekken, dit was mislukt. In de ochtend zag ik iemand vaag zwaaien. Hij had schijnbaar de half 1 am met de half 1 pm verwisseld. Cicely, Adam (een andere Engelse) en ik zouden in de middag naar Hué vertrekken.

In Hué kwamen we terecht in een drie sterren hotel voor 7 dollar per persoon per nacht met alles erop en eraan, heerlijk! We zijn redelijk op tijd gaan slapen en de dag erna zouden we naar the forbidden purple city gaan. The forbidden purple city was heel erg mooi. Het is nog redelijk in de oorspronkelijke staat en het is een groot oud Chinees complex. In de avond zouden we ook weer meteen vertrekken naar Dong Hoi, waar het nationaal park vlak bij is. We kwamen vrij laat in Dong Hoi aan en we hadden voor de verandering iets gereserveerd. Daar kwamen we aan en ze hadden al een leuk tekstje neer geschreven dat er geen kamer meer beschikbaar was. Daar sta je dan rond 10 uur in de avond zonder kamer met al je rugzakken. Gelukkig zouden ze ons helpen om een andere slaapplek te vinden. Na een half uur had ze iets gevonden en we werden opgepikt. Daar kwamen we aan en het zag er al enigszins luguber uit. De vrouwen hadden erg korte rokjes aan en het had een mooie lichtjes. We hadden ook nog niets gegeten, dus wij op zoektocht naar een maal. We hadden gegeten en toen we terug kwamen wisten we het zeker, we waren in een bordeel beland. Er waren mannen naartoe gekomen en ze wilde mij ook wel een goede prijs bieden en we moesten erbij komen zitten. We zijn maar doorgelopen, onderweg naar boven kwam er ook nog een vrouw op hoge hakken in een hoerenpakje naar beneden met een man. De gang door naar de kamer werd ook bijzonder door de mooie prullenbak met gebruikt condoom. Ja we sliepen nu echt in een hoerenhuis!

Die nacht hebben we eigenlijk nog verassend goed geslapen, al durfde ik de wc en douche toch niet heel goed te gebruiken. Die dag zouden we toch maar verkassen naar een andere locatie. We wilde richting het nationaal park gaan. Op internet hadden we een plek voor een homestay gevonden, dus daar zijn we maar naartoe gegaan. Daar zijn we onze vierde persoon tegen gekomen, waar we de afgelopen drie dagen mee op zijn getrokken. Ook zijn naam was Adam en hij was een Amerikaan. De hele tijd dat we in het nationaal park zijn geweest hebben we een brommer gehuurd. De eerste dag wilde we beginnen bij paradise cave. Na een lange weg en een onmogelijke routekaart waren we dan toch bij paradise cave aangekomen. Helaas sloot die 3 minuten later. Dus we zijn onderweg nog maar ergens gestopt om in een riviertje te zwemmen.

De volgende dag nog maar eens proberen. De homestay viel heel erg tegen, de beden waren knoerhard en er was geen water, daarnaast ook nog relatief duur vergeleken met andere plekken. Het punt was dat er niet veel plekken zijn waar je rondom het nationaal park kan verblijven. De dag erna zijn we dan dus toch naar paradise cave gegaan. Dit was een mooie grot waar je in kon rondwandelen. Vervolgens zijn we naar dark cave gereden. Dark cave was heel erg leuk. Het is eigenlijk een grote modderroute door een donkere grot. Vervolgens gat je in het donker zwemmen en wanneer je terug komt in je kano mocht je nog over de rivier ziplinen. Na de twee grotten zijn we terug gegaan naar het hostel van Adam2. Daar hebben we de hele nacht zitten kletsen en Vietnamese rijst vodka gedronken. Adam1 was al eerder terug gegaan naar de homestay. Toen het hostel dicht ging zijn we nog gaan zwemmen in een meer en toen zijn Cicely en ik terug gelopen.

Weer een kort nachtje want in de ochtend zouden we naar een andere grot gaan met een ingewikkelde Vietnamese naam. Ik en Cicely waren ontzettend blij dat we alleen maar in een bootje hoefde te zitten en hoefde te kijken. De grot was ontzettend mooi, de mooiste van de drie. In de middag zijn we terug gegaan en hebben we nog een potje kaart gespeeld en zijn we weer lekker wezen zwemmen in het meer. Vervolgens hebben we de bus gepakt naar Dong Hoi, om daar weer de nachtbus naar Ninh Binh te pakken. We moesten dus eerst de lokale bus pakken en we moesten ons ticket laten zien waar we eruit moesten. Na een tijdje kwam de man naar ons toe en zei dat we er hier uit moesten. Dus wij uitgestapt en vragen aan de mensen daar waar we naartoe moesten. Je moet hier alles duizend keer checken. Ja zeiden ze, dan moet je nog 10 kilometer die kant op. Top! Hadden wij weer. Gelukkig waren de mensen super behulpzaam en hebben ze van alles geprobeerd. Ze hadden zelfs de maatschappij gebeld of ze niet daar nog konden stoppen. Gelukkig kwam er nog een andere bus voorbij, die hebben ze gestopt voor ons en wij op de bus. Ook daar waren de mensen heel vriendelijk. Ze hebben het helemaal uitgetekend hoe we moesten lopen als we uitstapte en vonden het prachtig dat er een keer blanke mensen in de bus zaten. Al zei de man dat ik me toch wel wat beter aan moest kleden, want een jurk tot net boven de knie kon echt niet en ik moest ook maar eens schoenen aanschaffen. Gelukkig had ik wel een sjaal om, dus mijn schouders waren wel bedekt. Uiteindelijk waren we op de plaats van bestemming en zijn we op de bus gestapt. Hop naar Ninh Binh!

Tot het volgende verslag!

Veel liefs,
Janneke