Onderbroeken bij het ontbijt

Hallo iedereen,

Zo dat was me een week. Zaterdag heb ik een heerlijk rustige ochtend gehad. In de middag zouden we naar Phnom Penh gaan, om vanuit daar direct door te gaan naar Siem Riep. Rond 5 uur zouden we gaan. Het regende natuurlijk pijpenstelen, dus we besloten een taxi te nemen… die waren er niet.. voor het eerst sinds we hier zijn. Dus flink in dubio, toch maar met de bus. Gelukkig werden we door de familie van onze huiseigenaar naar de bushalte gebracht en hebben we daar bij de benzinepomp staan wachten. Het duurde best wel even, maar na een half uur kwam er dan toch een bus voorbij. Deze bus had zelfs nog zitplaatsen, dus geen rare krukjes in het gangpad. In Phnom Penh zijn we direct kaartjes voor de nachtbus gaan halen. Dit was een soort bus met ligstoelen, daar kon je dan in slapen. Helaas bestaat 90% van Cambodja’s wegenstelsel nog steeds onverharde gatenkaaswegen. Dus heel denderend slapen was het niet. Gelukkig wel een dag bespaard. In Siem Riep werden we naar een hotel gebracht, daar hebben we ontbeten. De tuktuk driver zou ons een rondje laten zien die we konden rijden door de tempels van Ankor. Nadat dat geregeld was, zijn we met zijn vijven op pad gegaan. De tempels waren heel erg mooi, maar ook heel commercieel. Er stonden geen bordjes, dus een echte uitleg was er niet. Na een vermoeiende dag hebben we lekker gegeten en zijn we op tijd gaan slapen. De dag erna zijn we naar de oude markt gegaan en hebben we als bijna een traditie een massage genomen. Die avond zouden Elske, haar moeder en haar broertje naar Sihanoukville vertrekken. Daar was ik al eens geweest en ik besloot om naar het noorden te gaan. Die avond ben ik nog afgezet door een zwangere vrouw met kind. In Siem Riep wil iedereen je geld zien en het was niet helemaal mijn plek. De dag erna heb ik heel de dag gereisd om naar Ban Lung in Ratanakiri te gaan. In de bus was iedereen moe en chagerijnig, dus ik heb maar een de reis geslapen. Al deze mensen waren op weg naar Laos, ik was de enige die naar Ban Lung ging. In de avond ben ik daar aangekomen en heb ik een kamer genomen in de tree lodge. Hier had ik even een momentje voor mij alleen, in een kamer voor mij alleen. Wel had ik die avond geregeld dat ik de dag erna op tweedaagse jungle tocht kon.

Om half 9 zouden we vertrekken. Alle spullen omgepakt en we konden achter in de laadbak van de pickup truck. Ik was samen met drie Spanjaarden tussen de 40 en de 50. Een was meer de avonturier (Andreas)en had een restaurant in Kratie sinds twee jaar. Zijn broer (George) en een vriend (Marc) van hem kwamen hem opzoeken voor twee weken. De broer was de sociale en meer ijdele persoon en de vriend was een beetje simpel en had altijd pech. Na best leuk te hebben gepraat kwamen we aan bij de rivier aan, waar we in een drie persoons bootje na 40 minuten richting jungle werden gebracht. Hier hebben we geluncht bij een bergstam. Deze spaken geen Khmer, maar een totaal andere taal. Ze hadden ook geen schrift, alleen vocaal en ze hadden geen woorden voor bedankt, hallo en doei. Een van onze guides kwam daar ook vandaan. Toen zijn we begonnen aan de trek. Na drie uur hiken kwamen we aan bij de waterval. Ondertussen zijn we door best wel wat riviertjes en rare paadjes gekomen. Soms moest de guide het pad vrijkappen met zijn kapmes. De kampbasis was heel mooi. We hebben met zijn vieren bij de waterval gezwommen en even het zweet van ons af kunnen wassen. Ook in de jungle is het niet echt koeler. Ondertussen werden er van bamboe kopjes gemaakt en werd er eten gekookt. We hadden bamboesoep, dit werd gemaakt in de stengel van de bamboe en werd vervolgens op het vuur gezet. Vlak na het eten begon het te stortregenen. We zijn onder het zeil met de hangmatten gaan zitten en kregen Cambodjaanse rijstewijn. Een soort spiritus, die we ook hadden gehad tijdens het etentje met het kantoor. Na iets te veel rijstewijn zijn we maar gaan slapen. Ik heb geslapen als een baby, het was niet te warm en niet te koud voor het eerst hier.

In de ochtend hoorde we Gibons en het geluid van de waterval op de achtergrond. We kwamen erachter dat alle tassen aan de verkeerde kant hingen. Dit betekende dat alles nat was. Gelukkig had ik mijn kleding van de dag ervoor aan de andere kant gehangen en stinken deed je toch wel. Dus dat maar weer aan. Voor het ontbijt hadden ze een vuur gemaakt en daar hadden we onze schoenen en de onderbroeken van de mannen maar te drogen gehangen. Het was een heel grappig gezicht. Onderbroeken bij het ontbijt. Na een ontbijt van scrumbled eggs en stukjes vlees, wat voor bacon door moest gaan zijn we weer vertrokken. Heel veel producten waar Cambodja de grondstoffen van heeft weten Cambodjanen niet hoe ze het product moeten maken. Ze sturen dan alles naar het buitenland en kopen hun eigen grondstoffen weer terug. Tijdens de toch moesten we de berg op, dit was een soort 40 minuten traplopen en we waren kapot. Gelukkig hebben we het wel gehaald en konden we, na een korte pauze door. Halverwege de trek liepen ik en de niet Engels sprekende guide voorop en de Spanjaarden met de Engelstalige guide achter. George dacht dat hij zijn hangmat was verloren, dus de Engelstalige guide ging terug om te zoeken. Na even te hebben gewacht op de achterban, gingen we kijken waar de rest bleef. De niet Engels sprekende guide had schijnbaar de hangmat opgepikt en was dit vergeten te vertellen. Hij ging de ander wel even halen. Een uur later…. Zaten we dus, midden in de jungle zonder guides. Gelukkig kwamen ze weer terug. Andreas was al grapjes aan het maken over wat we zouden doen wanneer ze niet terug zouden zijn in twee uur, altijd leuk. Gelukkig we konden weer verder. We hebben ook intens kunnen genieten van de wildlife die in de jungle zat. Zo zijn we halverwege de weg terug tegen een wespennest aan gelopen. Deze hebben ons even gevolgd. Ik moet zeggen het is toch niet prettig om met je hoofd in zo’n ding te lopen. De Spanjaarden hadden gelukkig anti gif spul bij en ik heb eigenlijk geen last gehad van de beten. We gingen verder. Na nog een paar uur te hebben gelopen zijn we bij het dorp van de stam terecht gekomen. Hier hebben we geluncht en kwam ik een ander pracht exemplaar van het Cambodjaanse dierenleven tegen, zoals de Spanjaarden het noemde, mijn souvenir. Aangezien je altijd je schoenen uit moet trekken voordat je binnen gaat, trok ik mijn schoenen uit. Hier kwam heel onschuldig een bloedzuiger uit gevallen, altijd leuk! Toen begon het laatste stukje van de trek, terug naar de boot. Onderweg zijn we nog langs een begraafplaats van de bergstam gekomen. Dit waren een soort mini tempels met houten beelden van de mensen ervoor. Er werd een bananen plant geplant, dit representeerde of de spirit naar een hogere wereld kwam. Wanneer de bananenplant goed groeide en de bananen rijp werden, was de persoon naar de volgende wereld. Gebeurde dit niet, bleef de spirit hangen op aarde. Wanneer iemand dood ging werd dit groots gevierd. Er moest dan 5 dagen en 4 nachten lang gefeest worden. Nou werd er in deze stam sowieso al veel gefeest. Bij elk item dat nieuw was, bijvoorbeeld een nieuwe brommer moest een groot feest georganiseerd worden. Bij terugkomst was ik kapot en ben ik maar even gaan douchen. Ik ben die avond met de Spanjaarden gaan eten en heb heerlijk pizza gehad. Toen ben ik maar op tijd naar bed gegaan.

De dag erna heb ik een fiets gehuurd en ben ik naar het kratermeer gefietst. Hier kon je heerlijk zwemmen en ben ik aan de praat geraakt met een Duits meisje Helen. Onder het genot van alle garnaaltjes die aan je kwamen knabbelen hebben we leuk gekletst en zijn we met nog twee Engelse gaan lunchen. De dag erna heb ben ik om 6 uur opgepikt om naar de bus te gaan en om 5 uur kwam ik aan in Phnom Penh. Natuurlijk zat op de stoel naast me een vrouw die voor haar en haar twee kinderen dus al één hele stoel had gekocht. Hierdoor zat ik de halve rit met een kind half op schoot die alles wilde aanraken en pakken en anders begon te janken en te schreeuwen. Het irritantste was nog dat als ie niet kreeg wat hij wou een snoepje kreeg… Ik heb het overleefd. In Phnom Penh heb ik me weer bij de Elske en haar moeder en broertje gevoegd. In de avond ben ik met Kirina, de jongen die ik in Svay Rieng was tegen gekomen gaan eten en poolen. Vervolgens weer lekker gaan slapen om de dag erna weer terug naar Svay Rieng te gaan.

Nu zitten we weer op het kantoor, de laatste aanpassingen aan het verslag te maken. De moeder van Niek had heel het rapport nagekeken op spelling, echt super! Dus dat hebben we nu aangepast. Vandaag komt onze stagebegeleider van Nederland nog langs en hopelijk krijgen we daar nog inhoudelijke feedback van en dan zijn we klaar. Heel raar.

Zo dat was me wel weer een verhaal.

Veel liefs,
Janneke